En dan is het alweer 30 maart. Voor velen zomaar een dag, voor ons een dag die voor altijd in ons geheugen gegrift staat. Dat al voor 18 jaar.Na de diagnose van Peter, u heeft een tumor en uw nier moet verwijderd worden, ging ik de medische molen in. Met 30 maart als een dag die we dus nooit zullen vergeten. Met mij gaat het, naar omstandigheden,  goed. En met Peter gaat het dan ook goed.Waar we toen, logisch, in zak en as zaten, kijken we er nu anders tegenaan. Samen kunnen we de wereld aan. Met hulp van familie en vrienden die lief en leed met ons delen. Juliette die, Samen met haar man,  naar de eerste hulp komt en daar in mijn rolstoel moest rijden. Gelukkig dat het ziekenhuis afgebroken wordt, voor hulp is zij te bellen. Wat hebben we gelachen😂 En gelukkig beschikken we over een aardig portie zelfspot.  Mijn complete verhaal lees je hier.Ik weet dat het lang geleden is dat jullie van ons gehoord hebben wat activiteiten betreft, maar er waarde een vreemd virus rond waardoor veel dingen gewoon niet kon. Maar achter de schermen zijn we weer in overleg. Niet voor dit jaar maar volgend voorjaar. Als we meer details hebben dan laten we dat weten. Eén ding kan ik wel vast vertellen, trek je wandelschoenen maar vast uit de kast.

Liefs,

Natascha